sikorka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɕiˈkɔrka], AS: [śikorka], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ornit. zob. sikora
- (1.2) pot. młoda dziewczyna
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sikorka sikorki dopełniacz sikorki sikorek celownik sikorce sikorkom biernik sikorkę sikorki narzędnik sikorką sikorkami miejscownik sikorce sikorkach wołacz sikorko sikorki - przykłady:
- (1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sikora ż, sikoreczka ż, sikorowate nmos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: sikora
- czeski: (1.1) sýkorka ż
- źródła:
- ↑ M. Konopnicka: O krasnoludkach i o sierotce Marysi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.