siepacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɕɛpaʧ̑], AS: [śepač], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) oprawca, bandyta, pozostający na czyichś usługach
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik siepacz siepacze dopełniacz siepacza siepaczy / siepaczów celownik siepaczowi siepaczom biernik siepacza siepaczy / siepaczów narzędnik siepaczem siepaczami miejscownik siepaczu siepaczach wołacz siepaczu siepacze - przykłady:
- (1.1) Trzej jego bracia zginęli w mękach, zgładzeni przez siepaczy Amina[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) okrutny / bezwzględny siepacz • nasłać / wynająć siepaczy / siepaczów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) najemnik, zabójca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Scherge m
- źródła:
- ↑ Modlitwa o deszcz, Wojciech Jagielski, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.