siemię (język polski)

siemię (1.1) lniane

siemię (1.1) konopne

wymowa:

IPA: [ˈɕɛ̃mʲjɛ], AS: [śẽmʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• denazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) nasiona roślin oleistych (lnu, rzepaku, konopi), zwykle używane jako pokarm dla zwierząt, przerabiane na olej lub spożywane w celach leczniczych

(1.2) daw. każde ziarno nasienne, przeznaczone do siewu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siemię	siemiona
dopełniacz	siemienia	siemion
celownik	siemieniu	siemionom
biernik	siemię	siemiona
narzędnik	siemieniem	siemionami
miejscownik	siemieniu	siemionach
wołacz	siemię	siemiona

przykłady:

(1.2) Ziarno gorczycy najmniejsze między siemionami.^[1]

składnia:

(1.1) zwykle w użyciu jako rzeczownik zbiorowy

kolokacje:

(1.1) siemię lniane • siemię kanarowe • siemię konopne • napar z siemienia • zupa z siemienia

synonimy:

(1.2) nasienie, ziarno siewne, materiał siewny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siemieniuch m, siemionka ż, siemieniotka ż, siemiątki nmos, siemieniec m, siemianka ż, siemiernik m, siemieszka ż, sianie n, nasianie n, posianie n, zasianie n, wysianie n, siewca m, siewnik m, posiew m

czas. siać ndk., nasiać dk., wysiać dk., posiać dk., zasiać dk.

przym. siemienny, siemieniasty, siemienisty, siemieniaty

przysł. siemienisto

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) семя n; (1.2) семя n, насенне n
• esperanto: (1.1-2) semo
• rosyjski: (1.1) семя n; (1.2) семя n
• ukraiński: (1.1) сім'я n, насіння n; (1.2) насіння n

źródła: