rzeczniczka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. urz. kobieta występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzeczniczka rzeczniczki dopełniacz rzeczniczki rzeczniczek celownik rzeczniczce rzeczniczkom biernik rzeczniczkę rzeczniczki narzędnik rzeczniczką rzeczniczkami miejscownik rzeczniczce rzeczniczkach wołacz rzeczniczko rzeczniczki - przykłady:
- (1.1) Burmistrz wezwał do siebie nową rzeczniczkę magistratu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. rzec dk./ndk., rzeknąć dk.
- rzecz. rzeczenie n, rzecznictwo n
- forma męska rzecznik m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. rzecznik + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzecznik
- angielski: (1.1) spokeswoman
- duński: (1.1) talskvinde w
- fiński: (1.1) edustaja, tiedottaja
- francuski: (1.1) porte-parole ż
- hiszpański: (1.1) portavoz ż
- kataloński: (1.1) portaveu ż
- niderlandzki: (1.1) woordvoerster ż
- prowansalski: (1.1) pòrtavotz ż
- rosyjski: (1.1) представительница ż
- szwedzki: (1.1) taleskvinna w
- turecki: (1.1) sözcü
- włoski: (1.1) portavoce ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.