rygor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈrɨɡɔr], AS: [rygor]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ustalony porządek zmuszający do zachowania ściśle określonych przepisów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rygor rygory dopełniacz rygoru rygorów celownik rygorowi rygorom biernik rygor rygory narzędnik rygorem rygorami miejscownik rygorze rygorach wołacz rygorze rygory - przykłady:
- (1.1) Nowy nauczyciel wprowadził duży rygor.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dyscyplina, zdyscyplinowanie, karność, mores, subordynacja, reżim
- antonimy:
- (1.1) rozpasanie, rozpuszczenie
- hiperonimy:
- (1.1) porządek, posłuszeństwo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rygoryzm m, rygorystyczność ż, rygorysta m, rygorystka ż
- przym. rygorystyczny
- przysł. rygorystycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac.[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 14.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.