rudera (język polski)
rudera (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ruˈdɛra], AS: [rudera]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) stary, zniszczony, walący się budynek
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (2.1) daw. pozostałości po zniszczonych budynkach
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rudera rudery dopełniacz rudery ruder celownik ruderze ruderom biernik ruderę rudery narzędnik ruderą ruderami miejscownik ruderze ruderach wołacz rudero rudery - (2.1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik rudera dopełniacz ruderów celownik ruderom biernik rudera narzędnik ruderami miejscownik ruderach wołacz rudera - przykłady:
- (1.1) Komu starczyło sił, wlókł się po całym dniu żebraniny z powrotem do rudery, aby przetrwać pod dachem jeszcze jedną noc[1].
- (2.1) Nie widziałem w całym kraju pól lepiej uprawionych, ani piękniejszego inwentarza, ani porządniejszych zabudowań gospodarskich — a masz wiedzieć, że p. Modest objąwszy przed czterema laty majątek po stryju, zastał tylko same rudera, długi, charty i konie wierzchowe[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (2.1) gruzy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. ruderowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. rūdera → gruzy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gruzy
- angielski: (1.1) ruin, shanty
- czeski: (1.1) barabizna ż
- esperanto: (1.1) domaĉo
- niemiecki: (1.1) Bruchbude ż
- rosyjski: (1.1) трущоба ż, развалюха ż, хибара ż
- włoski: (1.1) catapecchia ż, stamberga ż
- źródła:
- ↑ Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Jan Lam, Wędrówki pana Macieja, w: Humoreski, wyd. Księgarnia Polska, Lwów 1883.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.