ruczaj (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈruʧ̑aj], AS: [ručai ̯]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) poet. strumyk, potok, mały ciek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ruczaj	ruczaje
dopełniacz	ruczaju	ruczajów
celownik	ruczajowi	ruczajom
biernik	ruczaj	ruczaje
narzędnik	ruczajem	ruczajami
miejscownik	ruczaju	ruczajach
wołacz	ruczaju	ruczaje

przykłady:

(1.1) Pani zabija pana; zabiwszy grzebie w gaju, na łączce przy ruczaju.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) strumyk, potok, strumień, rzeczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od prasł. *ručaj (< *ruk-ějь) "głośno płynący, szumiący potok", od *rukati/*ručati "ryczeć, buczeć, huczeć"; zobacz też: czes. ručej, ros. ручей [ruczej], białor. ручай i ukr. руча́й [ruczaj]^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: strumień

• białoruski: (1.1) ручай m
• czeski: (1.1) ručej m
• rosyjski: (1.1) ручей m
• ukraiński: (1.1) ручай m

źródła: