łączka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwɔ̃n͇ʧ̑ka], AS: [u̯õṇčka], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. łąka; mała łąka
- (1.2) uczn. iron. włosy pod pachami[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łączka łączki dopełniacz łączki łączek celownik łączce łączkom biernik łączkę łączki narzędnik łączką łączkami miejscownik łączce łączkach wołacz łączko łączki - przykłady:
- (1.1) Pani zabija pana; zabiwszy grzebie w gaju, na łączce przy ruczaju. (Adam Mickiewicz)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łąka ż, łąkarz m
- związki frazeologiczne:
- ośla łączka
- etymologia:
- od łąka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: łąka
- hiszpański: (1.1) pradejón m
- łaciński: (1.1) praticulum n
- rosyjski: (1.1) лужок m, лужайка ż
- słowacki: (1.1) lúčka ż, lúčinka ż
- źródła:
- ↑ Monika Rzeszutek, Rośliny w szkolnym ogrodzie, czyli nazwy botaniczne w socjolekcie uczniowskim, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 226.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.