łąkarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwɔ̃ŋkaʃ], AS: [u̯õŋkaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) roln. specjalista w zakresie łąkarstwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łąkarz łąkarze dopełniacz łąkarza łąkarzy / łąkarzów celownik łąkarzowi łąkarzom biernik łąkarza łąkarzy / łąkarzów narzędnik łąkarzem łąkarzami miejscownik łąkarzu łąkarzach wołacz łąkarzu łąkarze depr. M. i W. lm: (te) łąkarze[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) rolnik łąkarz
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łąkarstwo n, łąka ż, łączka ż
- przym. łąkarski, łąkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) луговод
- źródła:
- ↑
Hasło „łąkarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.