równik (język polski)

równik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈruvʲɲik], AS: [ruvʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) astr. geogr. część wspólna powierzchni ciała niebieskiego oraz płaszczyzny prostopadłej do osi obrotu i przechodzącej przez środek masy ciała; zob. też równik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	równik	równiki
dopełniacz	równika	równików
celownik	równikowi	równikom
biernik	równik	równiki
narzędnik	równikiem	równikami
miejscownik	równiku	równikach
wołacz	równiku	równiki

przykłady:

(1.1) Równik dzieli Ziemię na dwie części.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. ekwator^[1]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. równość ż, równina ż, równia ż, równiarka ż, równacz m, równiacha m, równanie n

czas. równać ndk.

przym. równikowy, równy, równościowy, równinny

przysł. równo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. równy + -ik (równik dzieli Ziemię na dwie równe części) < kalka strukturalna z łac.^[1]

Słowo zostało utworzone na wzór łaciński przez Jana Śniadeckiego^[1].

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) equator
• arabski: (1.1) خط الاستواء
• baskijski: (1.1) ekuatore
• białoruski: (1.1) экватар m
• bułgarski: (1.1) екватор m
• chorwacki: (1.1) ekvator m
• czeski: (1.1) rovník m
• duński: (1.1) ækvator w
• esperanto: (1.1) ekvatoro
• francuski: (1.1) équateur m
• hiszpański: (1.1) ecuador m
• islandzki: (1.1) miðjarðarlína ż, miðbaugur m
• japoński: (1.1) 赤道
• jidysz: (1.1) עקוואַטאָר m (ekwator)
• kataloński: (1.1) equador m
• niemiecki: (1.1) Äquator m
• nowogrecki: (1.1) ισημερινός m
• rosyjski: (1.1) экватор m
• słowacki: (1.1) rovník m
• szwedzki: (1.1) ekvator w
• tuvalu: (1.1) ekueta
• ukraiński: (1.1) екватор m
• węgierski: (1.1) Egyenlítő
• włoski: (1.1) equatore m

źródła: