psiarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʲɕaʃ], AS: [pʹśaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. służebny zajmujący się hodowlą i tresurą psów na potrzeby monarchy w średniowieczu
- (1.2) pot. posp. miłośnik psów
- (1.3) pot. posp. właściciel psa
- (1.4) pot. policjant
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik psiarz psiarze dopełniacz psiarza psiarzy / rzad. psiarzów[1] celownik psiarzowi psiarzom biernik psiarza psiarzy / rzad. psiarzów narzędnik psiarzem psiarzami miejscownik psiarzu psiarzach wołacz psiarzu psiarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) psarz, psar
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. arcypies mzw, psiur mzw, psar mos, psioczenie n, psiara ż, pies m, psowate nmos lm, psiarnia ż, psica ż, psiątko n, psina ż, piesek m, psiaczek m, psinka ż, pieseczek m, psiak m, psisko n
- przym. psi, psowaty, pieski
- przysł. psio
- czas. psioczyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. pies + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) сабакар m; (1.2) сабачнік m
- duński: (1.2) hundeelsker w, hundeven w; (1.3) hundeejer w
- hiszpański: (1.1) perrero m; (1.2) perrero m
- włoski: (1.2) cinofilo m
- źródła:
- ↑
Hasło „psiarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.