przykurcz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. zwyrodnienie mięśnia i stawu w wyniku obkurczenia włókien mięśniowych oraz więzadeł i struktur stawowych

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: przykurczyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przykurcz	przykurcze
dopełniacz	przykurczu	przykurczy / przykurczów
celownik	przykurczowi	przykurczom
biernik	przykurcz	przykurcze
narzędnik	przykurczem	przykurczami
miejscownik	przykurczu	przykurczach
wołacz	przykurczu	przykurcze

przykłady:

(1.1) Długotrwałe utrzymywanie się przykurczu prowadzi stopniowo do utrwalenia zmian w aparacie więzadłowo-stawowym, co może uniemożliwić prawidłowe leczenie^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) przykurcz mięśnia / niedokrwienny / nogi / ręki / rozcięgna dłoniowego

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przykurczenie n, pokurcz mzw/mos

czas. przykurczać ndk., przykurczyć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) contracture
• francuski: (1.1) contracture ż
• niemiecki: (1.1) Kontraktur ż
• włoski: (1.1) contrattura ż

źródła: