przybornik (język polski)
przybornik (1.1) kreślarski
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈbɔrʲɲik], AS: [pšyborʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) komplet przyborów[1]
- (1.2) pojemnik na przybory
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przybornik przyborniki dopełniacz przybornika przyborników celownik przybornikowi przybornikom biernik przybornik przyborniki narzędnik przybornikiem przybornikami miejscownik przyborniku przybornikach wołacz przyborniku przyborniki - przykłady:
- (1.2) Zainspirowana ostatnią wizytą w sklepie postanowiłam wykonać swój przybornik na sztućce.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przybornik szkolny / biurowy / krawiecki / kreślarski
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przybór m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. przybór + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) toolkit; (1.2) toolbox
- hiszpański: (1.1) herramental m, instrumental m
- źródła:
- ↑
Hasło „przybornik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.