sztućce (język polski)
sztućce (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃtuʨ̑ʦ̑ɛ], AS: [štućce]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) M., B. i W. lm od: sztuciec
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik sztućce dopełniacz sztućców celownik sztućcom biernik sztućce narzędnik sztućcami miejscownik sztućcach wołacz sztućce - przykłady:
- (1.1) Jutrzejsi goście nie są na tyle ważni, żeby wyjmować dla nich srebrne sztućce.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) srebrne / plastikowe sztućce
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. bysztek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cutlery
- duński: (1.1) bestik n
- francuski: (1.1) couverts m lm
- hiszpański: (1.1) cubiertos m lm, cubertería ż
- jidysz: (1.1) גאָפּל־לעפֿל lm (gopl-lefl)
- kataloński: (1.1) coberts m lm
- niemiecki: (1.1) Besteck n
- rosyjski: (1.1) столовые приборы lm
- szwedzki: (1.1) bestick n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.