przedeń (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʃɛdɛ̃ɲ], AS: [pšedẽń], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.

​

znaczenia:

poprzyimkowa forma zaimka trzecioosobowego

(1.1) książk. przed niego^[1]

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Pomorzanie rozluźnili nieco pierwszy szereg i wyszedł przedeń słusznego wzrostu młodzian w niezwykłym hełmie o kształcie jakby muszli z ostro najeżonym na czubku smoczym grzebieniem^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przed + -ń

uwagi:

(1.1) zobacz też: bezeń • dlań • doń • nadeń • nań • odeń • oń • podeń • poń • przedeń • przezeń • uń • weń • zań • zeń

(1.1) odnosi się tylko i wyłącznie do rzeczowników rodzaju męskiego; zobacz też:  Porada „dlań” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

źródła: