oń (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔ̃ɲ], AS: [õń], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
poprzyimkowa forma zaimka trzecioosobowego
- (1.1) książk. o niego
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. o + -ń
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: bezeń • dlań • doń • nadeń • nań • odeń • oń • podeń • poń • przedeń • przezeń • uń • weń • zań • zeń
- (1.1) historycznie uzasadnione jest użycie wyłącznie dla rzeczowników rodzaju męskiego, inne użycia (dla rzeczowników rodzaju żeńskiego i nijakiego) uważane są za błąd; zobacz też:
Porada „dlań” w: Poradnia językowa PWN. - tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.