przędny (język polski)

organ przędny (1.2) pająka
wymowa:
IPA: [ˈpʃɛ̃ndnɨ], AS: [pšndny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) włók. dający się prząść
(1.2) zool. wydzielający ciecz krzepnącą na powietrzu w cienkie nitki
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) Gruczoły przędne gąsienicy jedwabnika morwowego stanowią 40% jej ciała[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) gruczoły przędne
synonimy:
(1.1) przędzalny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przędność ż, przędza ż, przędzalnia ż, przędzalnictwo n, przędzalnik m, przędzarka ż, przędzarz m, przędzenie n, przędziarka ż, przędzina ż, przędziono n, przędziorek m, przędziwo n, przędź ż
przym. przędzalny, przędzalniany, przędzalniczy, przędziony, przędzony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan BOCZEK, JEDWAB I JEDWABNIK, „Wszechświat”, 01/10/2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.