prawactwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [praˈvaʦ̑tfɔ], AS: [pravactfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) polit. pogard. poglądy skrajnie prawicowe
- (1.2) polit. pogard. ludzie, ugrupowania o poglądach skrajnie prawicowych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawactwo prawactwa dopełniacz prawactwa prawactw celownik prawactwu prawactwom biernik prawactwo prawactwa narzędnik prawactwem prawactwami miejscownik prawactwie prawactwach wołacz prawactwo prawactwa - przykłady:
- (1.1) Lewicy i jej obłudy nie cierpię znacznie bardziej, ale prawactwo z każdym dniem mierzi mnie coraz mocniej.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) wspierać / popierać / zwalczać / tępić / niszczyć prawactwo
- synonimy:
- (1.1) skrajna prawica
- antonimy:
- (1.1) lewactwo
- hiperonimy:
- (1.1) prawicowość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prawniczek mos, prawak m, prawica ż, prawicowość ż, prawicowiec m, prawo n
- przym. prawacki, prawy, prawicowy
- przysł. prawacko, prawo, prawicowo
- przedr. prawo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- por. neonazizm • neofaszyzm
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jakub Wozinski, Nie-lewicowy blog anty-prawicowy Jakuba Wozinskiego, Prawactwo, 13 maja 2012
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.