popielnik (język polski)
popielnik (1.1)
popielnik (1.2)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. zbiornik pod komorą paleniskową pieca lub kotła; zob. też popielnik w Wikipedii
- (1.2) bot. cyneraria
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) liter. ktoś zrodzony z popiołów[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik popielnik popielniki dopełniacz popielnika popielników celownik popielnikowi popielnikom biernik popielnik popielniki narzędnik popielnikiem popielnikami miejscownik popielniku popielnikach wołacz popielniku popielniki - przykłady:
- (1.1) Na Wojtusia z popielnika / iskiereczka mruga[2].
- (1.2) Na rabacie posadzimy popielniki, astry i studentki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. popielorz
- (1.2) cyneraria
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zbiornik
- (1.2) roślina
- (2.1) postać
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. popielisko n, popiołek mrz, popiół m, popielec m, Popielec m, Popiel m, Popielniki nmos, popielnica ż, popielniczka ż, popioły nmos
- czas. popielić ndk.
- przym. popielny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. popiół + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cyneraria
- angielski: (1.1) ashpan, ash pan, ashpit, ash pit
- esperanto: (1.1) cindrujo
- hiszpański: (1.1) cenicero m
- interlingua: (1.1) cineriero
- niemiecki: (1.1) Aschkasten m
- słowacki: (1.1) popolník m
- źródła:
- ↑
Hasło „popielnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Janina Porazińska Na Wojtusia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.