popielnica (język polski)
popielnica (1.1)
popielnica (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔpʲjɛlʲˈɲiʦ̑a], AS: [popʹi ̯elʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zgrub. od: popielniczka[1]
- (1.2) przest. naczynie na prochy (popioły) zmarłego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik popielnica popielnice dopełniacz popielnicy popielnic celownik popielnicy popielnicom biernik popielnicę popielnice narzędnik popielnicą popielnicami miejscownik popielnicy popielnicach wołacz popielnico popielnice - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) urna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. popiół m, popiołek m, popioły nmos, popielnik m, Popielec m
- zdrobn. popielniczka ż
- czas. popielić, spopielić
- przym. popielnicowy, popielny, popielcowy, popielaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. popiół + -nica[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zgrubień zobacz listę tłumaczeń w haśle: popielniczka
- źródła:
- ↑
Hasło „popielnica” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 123.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.