pluton (język polski)

pierścień z plutonu (1.1)
pluton (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈplutɔ̃n], AS: [plutõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pu i liczbie atomowej 94; zob. też pluton (pierwiastek) w Wikipedii
(1.2) wojsk. pododdział złożony z kilkunastu żołnierzy (kilka drużyn lub pojazdów)
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Pluton jest silnie radioaktywnym pierwiastkiem.
(1.2) Pluton saperów dostał się pod silny ostrzał artyleryjski.
składnia:
kolokacje:
(1.2) pluton egzekucyjny
synonimy:
(1.1) symbol. Pu
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) pododdział
hiponimy:
holonimy:
(1.2) kompania, bateria
meronimy:
(1.2) drużyna, działon
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. Pluton
(1.2)
rzecz. plutonowy m
przym. plutonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. plutonium, z (Pluto) na wzór innych języków
(1.2) franc. peloton
uwagi:
(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.