pilnik (język polski)
pilnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲilʲɲik], AS: [pʹilʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. rodzaj narzędzia z hartowanej stali w kształcie płaskiej sztabki o chropowatej powierzchni, używany do ścierania, gładzenia lub obrabiana, najczęściej kawałków drewna[1]; zob. też pilnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pilnik pilniki dopełniacz pilnika pilników celownik pilnikowi pilnikom biernik pilnik pilniki narzędnik pilnikiem pilnikami miejscownik pilniku pilnikach wołacz pilniku pilniki - przykłady:
- (1.1) Jeżeli klocki są niesymetryczne lub mają „schodki”, wyrównaj je pilnikiem i papierem ściernym[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) fajla
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) narzędzie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. opiłek mrz
- zdrobn. pilniczek mrz
- czas. opiłowywać ndk., piłować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) file
- baskijski: (1.1) karraka
- czeski: (1.1) pilník m
- duński: (1.1) fil w
- hiszpański: (1.1) lima ż
- kaszubski: (1.1) wilëca ż
- niemiecki: (1.1) Feile ż
- nowogrecki: (1.1) λίμα ż, ράσπα ż, ρίνη ż
- ukraiński: (1.1) напи́лок m
- wilamowski: (1.1) faejł m, fajł m, fǡjł m
- źródła:
- ↑ Hasło „pilnik” w: SJP.pl.
- ↑ Michał Banasiak, Strona o kolarstwie górskim i rowerach (strona internetowa), 2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.