pies ogrodnika (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpʲjɛs ˌɔɡrɔdʲˈɲika], AS: [pʹi ̯es ogrodʹńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i  j 
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) przen. o kimś, kto nie pozwala innym z czegoś korzystać, mimo że sam tego nie używa; zob. też pies ogrodnika w Wikipedii
(1.2) dosł. pies, który jest własnością ogrodnika
odmiana:
(1.1-2) związek rządu,
przykłady:
(1.1) Jacusiu, daj braciszkowi którąś ze swoich zabawek, nie bądź takim psem ogrodnika.
(1.2) Ten błąkający się kundelek to chyba pies ogrodnika z sąsiedztwa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pies na sianie, pies na kopie siana
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) egoista
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
pies ogrodnika – sam nie zje i drugiemu nie da
etymologia:
(1.1) z bajki Ezopa
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.