perfekcjonizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɛrfɛkˈʦ̑ʲjɔ̇̃ɲism̥], AS: [perfekcʹi ̯o̊̃ńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• podw. art.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dążenie do doskonałości

(1.2) filoz. doktryna etyczna, która za najwyższą wartość uznaje doskonałość osobistą

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	perfekcjonizm
dopełniacz	perfekcjonizmu
celownik	perfekcjonizmowi
biernik	perfekcjonizm
narzędnik	perfekcjonizmem
miejscownik	perfekcjonizmie[1]
wołacz	perfekcjonizmie[1]

przykłady:

(1.1) Jan postępuje według perfekcjonizmu.

(1.1) Perfekcjonizm na pierwszym miejscu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. perfekcjonista m, perfekcja ż

czas. perfekcjonować

przym. perfekcjonistyczny

przysł. perfekt

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. perfekcja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) perfectionism
• białoruski: (1.1) перфекцыянізм m; (1.2) перфекцыянізм m
• duński: (1.1) perfektionisme w
• francuski: (1.1) perfectionnisme m
• hiszpański: (1.1) perfeccionismo m
• norweski (bokmål): (1.1) perfeksjonisme m
• norweski (nynorsk): (1.1) perfeksjonisme m
• nowogrecki: (1.1) τελειομανία ż, περφεξιονισμός m; (1.2) περφεξιονισμός m
• rosyjski: (1.1) перфекционизм m; (1.2) перфекционизм m
• szwedzki: (1.1) perfektionism w
• ukraiński: (1.1) перфекціонізм m; (1.2) перфекціонізм m
• włoski: (1.1) perfezionismo m

źródła: