perfekcjonować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɛrfɛkʦ̑ʲjɔ̃ˈnɔvaʨ̑], AS: [perfekcʹi ̯õnovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) przest. dążyć do doskonałości, udoskonalać[1]

czasownik zwrotny perfekcjonować się

(2.1) przest. doskonalić się
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) To nie bezsensowna pogoń za uciekającym wciąż kapitalizmem, w dodatku po drodze, którą perfekcjonuje on od ponad dwóch stuleci, orientować ma rozwój socjalizmu w Polsce.[2]
(1.1) Od dawna uważam, że najwyższa pora byś perfekcjonowała swój śpiew.[3]
(2.1) Imć Pikel właśnie perfekcjonował się w żałobnej biżuterii.[4]
składnia:
(1.1) perfekcjonować + B.
(2.1) perfekcjonować się w + N.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. perfekcja, perfekcjonista, perfekcjonizm, perfekcjonowanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Długosz-Kurbaczowa, Etymologia, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998
  2. Nowe drogi, Wydania 5-8, Polska Partia Robotnicza. KC., Polska Partia Robotnicza. Komitet Centralny, KC PZPR, s. 70.
  3. Hanna Muszyńska-Hoffmannowa, O paniach z krainy szczęścia, Wydawnictwo Łódzkie, 1972, s. 187.
  4. Hanna Muszyńska-Hoffmannowa, W krȩgu Berenta, Wydawnictwo Łódzkie, 1986, s. 24.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.