orientować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zorientować)

(1.1) pomagać w rozeznaniu w czymś
(1.2) nadawać określone położenie, kierunek

czasownik zwrotny niedokonany orientować się (dk. zorientować się)

(2.1) mieć rozeznanie w czymś
(2.2) potrafić określić własne położenie
(2.3) wybierać daną orientację
(2.4) podporządkowywać swoje działania pewnym celom
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-4) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) informować, wyjaśniać, zapoznawać
(1.2) ukierunkowywać, ustawiać
(2.3) kierować się, skłaniać się
(2.4) skupiać się, ukierunkowywać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. orientacja ż
przym. orientacyjny
przysł. orientacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) inform; (1.2) orientate; (2.1) know about, get to grips with; (2.2) orientate oneself, get bearings
  • chiński standardowy: (2.1) 发现 (fāxiàn)
  • francuski: (2.1) s'y connaître; (2.2) se reconnaître
  • hiszpański: (2.1) orientarse; (2.2) orientarse
  • niderlandzki: (1.1) wegwijs maken, informeren; (1.2) oriënteren, richten; (2.1) bekend zijn; (2.3) zich oriënteren; (2.4) zich richten
  • niemiecki: (1.1) unterrichten; (1.2) richten; (2.1) auskennen; (2.2) sich orientieren, sich zurechtfinden
  • włoski: (2.2) orizzontarsi
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.