perfekcja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɛrˈfɛkʦ̑ʲja], AS: [perfekcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) doskonałość, cecha tego, co jest perfekcyjne
- (1.2) bot. roln. odmiana marchwi[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik perfekcja perfekcje dopełniacz perfekcji perfekcji / przest. perfekcyj[2] celownik perfekcji perfekcjom biernik perfekcję perfekcje narzędnik perfekcją perfekcjami miejscownik perfekcji perfekcjach wołacz perfekcjo perfekcje - przykłady:
- (1.1) Jan doszedł do perfekcji.
- (1.2) Perfekcja jest późną odmianą marchwi.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) marchew
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. perfekcjonować
- rzecz. perfekcyjność ż, perfekcjonista, perfekcjonizm
- przysł. perfekcyjnie, perfekt
- przym. perfekcyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. perfectio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) perfection
- arabski: (1.1) كمال, تمام
- francuski: (1.1) perfection ż
- hiszpański: (1.1) perfección ż
- nowogrecki: (1.1) τελειότητα ż
- pali: (1.1) suṭṭhutā ż
- źródła:
- ↑ Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 92.
- ↑
Hasło „perfekcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.