parka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈparka], AS: [parka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od para (dwa obiekty)
- (1.2) rzad. zdrobn. od para (woda w stanie gazowym)
- (1.3) tradycyjna eskimoska długa puchowa kurtka z kapturem
- (1.4) mit. rzym. każda z trzech bogiń, personifikacji przeznaczenia: Nona, Decima i Morta; zob. też parki w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik parka parki dopełniacz parki parek celownik parce parkom biernik parkę parki narzędnik parką parkami miejscownik parce parkach wołacz parko parki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- rzecz. para, pareczka
- rzecz. parnik m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) pol. para + -ka
- (1.3) ang. parka[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: para
- źródła:
- ↑ Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 175.
parka (język angielski)
- wymowa:
- homofon: Parker (dial. nierotyczne (non-rhotic))
-
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.