panie dobrodzieju (język polski)

wymowa:
znaczenia:

fraza wykrzyknikowa

(1.1) daw. służy wypełnieniu pauzy w wypowiedzi i podtrzymaniu kontaktu z rozmówcą[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Widział pan w pokojach, jak tam świeżutko i pięknie, jakie obicia na ścianach, meble, panie dobrodzieju, firanki, obrazy... Co ja miałem z owem odnawianiem i porządkami![2]
(1.1) Chcieli go tam i inni naśladować w tej sztuce, ale chłopak miał pięść, panie dobrodzieju, twardą i przy monopolu utrzymał się[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rzad. panie dzieju, panie dziejaszku
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „panie dzieju” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Klemens Junosza, Przymuszona (wyd. 1896)
  3. Bolesław Prus, Powiastki cmentarne (wyd. 1935)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.