panie dzieju (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
fraza wykrzyknikowa
- (1.1) daw. (t. żart.) służy wypełnieniu pauzy w wypowiedzi i podtrzymaniu kontaktu z rozmówcą[1]
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Potem, bez przesady, nudy święte... polowania niema, ale ja próżnować nie lubię... to sobie, panie dzieju, jastrzębie strzelam, to szelmę lisa tropię, to pojadę na błoto kaczorka upatrzę... i tak przejdzie... przejdzie jakoś do upałów[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) panie dobrodzieju, panie dziejaszku
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. panie dobrodzieju
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „panie dzieju” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Klemens Junosza, Bez przesady (wyd. 1894)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.