pańszczyzna (język polski)

wymowa:

IPA: [pãj̃ˈʃʧ̑ɨzna], AS: [pãĩ ̯ščyzna], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. bezpłatna i przymusowa praca chłopów na rzecz właściciela ziemskiego w zamian za nadział gruntu; zob. też pańszczyzna w Wikipedii

(1.2) pot. przen. uciążliwy obowiązek^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	pańszczyzna
dopełniacz	pańszczyzny
celownik	pańszczyźnie
biernik	pańszczyznę
narzędnik	pańszczyzną
miejscownik	pańszczyźnie
wołacz	pańszczyzno

przykłady:

(1.1) Na ziemiach polskich najszybciej zniesiono pańszczyznę w zaborze pruskim.

(1.2) Większość załogi traktuje pracę w godzinach ponadwymiarowych jako przykrą i nieznośną pańszczyznę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pańszczyzna piesza / sprzężajna • odrabiać pańszczyznę • likwidacja / zniesienie pańszczyzny • wymiar pańszczyzny

(1.2) odbębniać / odwalać pańszczyznę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) renta feudalna

(1.2) obowiązek

hiponimy:

(1.1) bojarszczyzna

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pańskie n

przym. pańszczyźniany, pański, Pański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) serfdom
• białoruski: (1.1) паншчына ż, баяршчына ż
• bułgarski: (1.1) ангария ż
• czeski: (1.1) robota ż
• esperanto: (1.1) servuto
• hiszpański: (1.1) angaria ż, servidumbre ż; (1.2) faena ż, tarea ż, rollo m
• niemiecki: (1.1) Frondienst n
• nowogrecki: (1.1) αγγαρεία ż; (1.2) αγγαρεία ż
• rosyjski: (1.1) барщина ż
• szwedzki: (1.1) livegenskap w; (1.2) slavgöra n, slavarbete n, slitgöra n
• ukraiński: (1.1) панщина ż
• wilamowski: (1.1) hȫvat ż

źródła: