odczyn (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. charakterystyka substancji uzależniona od stężenia w niej jonów wodoru
- (1.2) med. zaburzenie stanu zdrowia spowodowane reakcją na czynnik zewnętrzny
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odczyn odczyny dopełniacz odczynu odczynów celownik odczynowi odczynom biernik odczyn odczyny narzędnik odczynem odczynami miejscownik odczynie odczynach wołacz odczynie odczyny - przykłady:
- składnia:
- (1.1) odczyn + D.
- kolokacje:
- (1.1) odczyn kwaśny / obojętny / zasadowy • odczyn roztworu • sprawdzać odczyn
- (1.2) odczyn poszczepienny / zapalny • odczyn jelita / płuc / skóry
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odczynienie n
- czas. odczynić dk., odczyniać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. odczynić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) reacción ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.