oświeceniowy (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) filoz. kult. dotyczący oświecenia, występujący w epoce oświecenia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	oświeceniowy		oświeceniowa	oświeceniowe	oświeceniowi	oświeceniowe
dopełniacz	oświeceniowego		oświeceniowej	oświeceniowego	oświeceniowych
celownik	oświeceniowemu		oświeceniowej	oświeceniowemu	oświeceniowym
biernik	oświeceniowego	oświeceniowy	oświeceniową	oświeceniowe	oświeceniowych	oświeceniowe
narzędnik	oświeceniowym		oświeceniową	oświeceniowym	oświeceniowymi
miejscownik	oświeceniowym		oświeceniowej	oświeceniowym	oświeceniowych
wołacz	oświeceniowy		oświeceniowa	oświeceniowe	oświeceniowi	oświeceniowe

przykłady:

(1.1) Berkeley był drugim z „wielkiej trójki” oświeceniowych empiryków brytyjskich^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) deizm / duch / filozof / historyk / indywidualizm / myśliciel / nurt / publicysta / racjonalizm / teatr / wolnomyśliciel oświeceniowy • Europa / krytyka / myśl / powieść / publicystyka / tradycja oświeceniowa • ideały / idee oświeceniowe • oświeceniowe utwory literackie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Oświecenie n, oświecanie n, oświecenie n, oświeciciel mos, oświecicielka ż, oświeceniowiec mos, oświeceniowość ż

czas. oświecać ndk., oświecać się ndk., oświecić dk.

przym. oświecony, oświecicielski, świetlny

przysł. oświeceniowo

skr. oświec., Oświec.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. oświecenie + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) illuministico

źródła: