nawrót (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. ponowne wystąpienie czegoś, powtórzenie się[1]
- (1.2) sport. zwrot do tyłu[2]
- (1.3) techn. przywrócenie poprzedniego kierunku ruchu maszyny[3]
- (1.4) rzad. miejsce zawrócenia
- (1.5) daw. zwrócenie czegoś, zadośćuczynienie czemuś
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nawrót nawroty dopełniacz nawrotu nawrotów celownik nawrotowi nawrotom biernik nawrót nawroty narzędnik nawrotem nawrotami miejscownik nawrocie nawrotach wołacz nawrocie nawroty - przykłady:
- (1.1) Po tygodniu nastąpił nagły nawrót choroby.
- (1.1) Tak, to nawrót twojej miłości w Wenecji stał się przyczyną mej rozpaczy i mojej zbrodni.[4]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. nawracać ndk., nawrócić dk.
- przym. nawrotny, nawrotowy
- rzecz. nawracanie n, nawrócenie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) návrat m
- źródła:
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
- ↑
Hasło „nawrót” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „nawrót” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Alfred de Musset, Spowiedź dziecięcia wieku, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.