rozpacz (język polski)
rozpacz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈrɔspaʧ̑], AS: [rospač], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) silne uczucie wyrażające bezsilność i zwątpienie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik rozpacz dopełniacz rozpaczy celownik rozpaczy biernik rozpacz narzędnik rozpaczą miejscownik rozpaczy wołacz rozpaczy - przykłady:
- (1.1) Mam że ja płakać z rozpaczy?[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) desperacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. zrozpaczony, rozpaczliwy
- przysł. rozpaczliwie
- czas. rozpaczać
- związki frazeologiczne:
- obraz nędzy i rozpaczy
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) despair
- arabski: (1.1) إياس
- białoruski: (1.1) роспач m, адчай m
- esperanto: (1.1) malespero
- hiszpański: (1.1) desesperación ż
- interlingua: (1.1) despero
- niemiecki: (1.1) Verzweiflung ż
- nowogrecki: (1.1) απελπισία ż, απόγνωση ż
- rosyjski: (1.1) отчаяние n
- ukraiński: (1.1) розпач m
- włoski: (1.1) disperazione ż
- źródła:
- ↑ Narcyz wg Wiliama Szekspira ze spektaklu Opowieść zimowa, Teatr Polski w Warszawie.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.