naprawiacz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która naprawia jakieś urządzenie lub rzecz, usuwa usterkę i przywraca przydatność danego przedmiotu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik naprawiacz naprawiacze dopełniacz naprawiacza naprawiaczy / naprawiaczów celownik naprawiaczowi naprawiaczom biernik naprawiacza naprawiaczy / naprawiaczów narzędnik naprawiaczem naprawiaczami miejscownik naprawiaczu naprawiaczach wołacz naprawiaczu naprawiacze - przykłady:
- (1.1) Zepsuła mi się szafka, więc zatelefonowałam po naprawiacza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) złota rączka, majsterkowicz, specjalista, ekspert, rzemiecha
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pracownik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. naprawa ż, naprawienie n, naprawianie n
- forma żeńska naprawiaczka ż
- czas. naprawiać ndk., naprawić dk.
- przym. naprawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) repairer
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.