nagrobek (język polski)

nagrobek (1.1)

nagrobek (1.1)

wymowa:

IPA: [naˈɡrɔbɛk], AS: [nagrobek] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) trwałe oznaczenie miejsca pochówku ciała lub prochów osób, rzadziej zwierząt, w postaci kompozycji architektonicznej; zob. też nagrobek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nagrobek	nagrobki
dopełniacz	nagrobka[1]	nagrobków
celownik	nagrobkowi	nagrobkom
biernik	nagrobek	nagrobki
narzędnik	nagrobkiem	nagrobkami
miejscownik	nagrobku	nagrobkach
wołacz	nagrobku	nagrobki

przykłady:

(1.1) Nagrobki mają na celu zachować pamięć o osobie zmarłej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. pomnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) macewa, grobowiec, kamień

holonimy:

(1.1) grób

meronimy:

(1.1) epitafium

wyrazy pokrewne:

rzecz. grób m, grobowiec m, nagrobkarstwo n, grobowniki nmos

przym. nagrobny, nagrobkowy, grobowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. na + grób + -ek < kalka z łac. epitaphium^[2]

uwagi:

zob. też nagrobek w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gravestone, headstone, tombstone
• baskijski: (1.1) hilarri
• białoruski: (1.1) надмагільны помнік m, надмагілле n, надгробак m
• czeski: (1.1) náhrobek m
• fiński: (1.1) hautakivi
• niemiecki: (1.1) Grabstein m
• nowogrecki: (1.1) ταφόπετρα, ταφόπλακα, επιτύμβια πλάκα
• rosyjski: (1.1) надгробие n
• słowacki: (1.1) náhrobok m
• szwedzki: (1.1) gravsten w
• tuvalu: (1.1) mā
• ukraiński: (1.1) надгробок m, надгробник m
• wilamowski: (1.1) pomnik m

źródła: