muezin (język polski)

muezin (1.1) na minarecie
wymowa:
‹muez-in›, IPA: [muˈwɛzʲĩn], AS: [muezʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.epenteza ł 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. etn. w islamie: mężczyzna wzywający z minaretu pięć razy dziennie wiernych na modlitwę; zob. też muezin w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mieszkańcy Stambułu od dawna skarżyli się na fałszujących muezinów wzywających ich na modły do meczetów. (z Internetu)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
osm. مؤذن (müezzin) < arab. مؤذن (mu'aḏḏin)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, cz. 2, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 14.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.