mięta (język polski)

mięta (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛ̃nta], AS: [mʹi ̯ẽnta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Mentha^[1], ziele z rodziny wargowych o charakterystycznym zapachu; zob. też mięta w Wikipedii

(1.2) napar, herbata z mięty (1.1)

(1.3) pot. coś nieistotnego, łatwego

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: miąć

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mięta	mięty
dopełniacz	mięty	mięt
celownik	mięcie	miętom
biernik	miętę	mięty
narzędnik	miętą	miętami
miejscownik	mięcie	miętach
wołacz	mięto	mięty

przykłady:

(1.1) Pod płotem rosła mięta pieprzowa.

(1.2) Mięta jest smacznym i zdrowym napojem.

(1.3) Ten egzamin to mięta. Wszystko umiem na blachę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mięta pieprzowa

(1.2) parzyć / pić miętę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miętus m, miętówka ż

zdrobn. miętka ż

przym. miętowy

przysł. miętowo

związki frazeologiczne:

czuć miętę

etymologia:

(1.1-2) prasł. *męta < łac. mentha < gr.^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mint
• arabski: (1.1) نعناع
• baskijski: menda
• białoruski: (1.1) мята ż
• bułgarski: (1.1) мента ż
• czeski: (1.1) máta ż
• dolnołużycki: (1.1) mjetwej ż
• duński: (1.1) mynte w; (1.2) myntete w
• esperanto: (1.1) mento
• fiński: (1.1) minttu
• francuski: (1.1) menthe ż
• górnołużycki: (1.1) mjatwička, mjetlička
• hebrajski: (1.1) נענה ż, מינתה ż
• hiszpański: (1.1) menta ż
• interlingua: (1.1) mentha
• islandzki: (1.1) minta ż
• japoński: (1.1) ミント (minto)
• jidysz: (1.1) מינץ ż (minc)
• kazachski: (1.1) жалбыз
• koreański: (1.1) 박하 (pakha)
• litewski: (1.1) mėta ż
• łaciński: (1.1) mentha ż
• niderlandzki: (1.1) munt
• niemiecki: (1.1) Minze ż
• nowogrecki: (1.1) μέντα ż
• rosyjski: (1.1) мята ż
• rumuński: (1.1) mentă ż
• słowacki: (1.1) mäta
• szwedzki: (1.1) mynta
• ukraiński: (1.1) м'ята ż
• walijski: (1.1) mintys
• węgierski: (1.1) menta
• wilamowski: (1.1) mjynta ż, minc ż; (1.2) mjynta ż, minc ż

źródła: