makrela (język polski)
makrele (1.2)
- wymowa:
- , IPA: [maˈkrɛla], AS: [makrela]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) icht. ryba morska z rodziny makrelowatych z rodzaju Scomber lub Scomberomorus; zob. też makrela w Wikipedii
- (1.2) spoż. kulin. ceniona w przemyśle spożywczym ryba morska; makrela atlantycka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik makrela makrele dopełniacz makreli makreli / makrel[1] celownik makreli makrelom biernik makrelę makrele narzędnik makrelą makrelami miejscownik makreli makrelach wołacz makrelo makrele - przykłady:
- (1.2) Uwielbiam zapach wędzonej makreli! Jest taka smaczna.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) surowa • wędzona makrela
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) makrela atlantycka / makrela pospolita, makrela czarnotka / makrela indyjska, makrela hiszpańska, makrela japońska, makrela kanadi, makrela kawala / makrela kawalla, makrela komersonka / makrela komerson, makrela kolias, makrela królewska, makrela smugowa, makrela tygrysia
- (1.2) skumbria
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. makrelowate lm
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mackerel
- arabski: (1.1) إسقمري
- baskijski: (1.1) berdel
- białoruski: (1.1) макрэль ż
- duński: (1.1) makrel w
- esperanto: (1.1) skombro
- fiński: (1.1) makrilli
- francuski: (1.1) maquereau m
- hiszpański: (1.1) caballa ż
- islandzki: (1.1) makríll m
- kataloński: (1.1) cavalla ż, verat m
- łaciński: (1.1) lacerta ż, lacertus m
- niderlandzki: (1.1) makreel m
- niemiecki: (1.1) Makrele ż
- norweski (bokmål): (1.1) makrell m
- nowogrecki: (1.1) σκουμπρί n
- portugalski: (1.1) cavala ż
- rosyjski: (1.1) макрель ż
- słowacki: (1.1) makrela ż
- szwedzki: (1.1) makrill w
- ukraiński: (1.1) макрель ż, скумбрія ż
- węgierski: (1.1) makréla
- włoski: (1.1) scombro m, sgombro m, lacerto m, maccarello m
- źródła:
- ↑
Hasło „makrela” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
makrela (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) icht. makrela
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik makrela makrely dopełniacz makrely makrel celownik makrele makrelám biernik makrelu makrely wołacz makrelo makrely miejscownik makrele makrelách narzędnik makrelou makrelami - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
makrela (język słowacki)
makrela (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) icht. makrela
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. makrelový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.