lavo (język hiszpański)
- wymowa:
- IPA: [ˈla.βo]
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od lavar
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
lavo (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) myć, czyścić, przemywać[1]
- (1.2) str.cz. lub str.br. myć się[1]
- (1.3) przen. zmywać, obmywać, spłukiwać[1]
- (1.4) przen. moczyć, zalewać[1]
- odmiana:
- (1.1-4) lavō, lavāre (lavere), lāvī, lautum (lavātum, lōtum) (koniugacja I)
- przykłady:
- (1.2) “Ego” inquit “non cotidie lavor; baliscus enim fullo est, aqua dentes habet, et cor nostrum cotidie liquescit”.[2] → Ja – powiada – nie myję się codziennie. Łazienka jest bowiem folusznikiem, woda ma zęby, a serce nasze z dnia na dzień topnieje.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) peccatum lavare → zmyć grzech
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lavatio ż, lavator m,
- przym. lautus
- związki frazeologiczne:
- manus manum lavat
- etymologia:
- uwagi:
- Forma supinum to zwykle lavātum. W okresie przedklasycznym i w języku poezji bezokolicznik czasu teraźniejszego może mieć także formę lavere[3]. Również formy osobowe mogły być utworzone na wzór czasowników III koniugacji, np. u Horacego lavit 'obmywa' zamiast lavat[4].
- źródła:
- 1 2 3 4 Józef Korpanty, Słownik łacińsko-polski. I-Z, tom 2, Warszawa 2001, s. 182, ISBN 83-7195-472-7.
- ↑ Petroniusz, Satyryki, 42
- ↑
Hasło „lavo” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879. - ↑ Ronnie Ancona, Horace: selected odes and Satire 1.9, wyd. 2, s. 66, Bolchazy-Carducci Publishers, 2005, ISBN 978-0-86516-608-0
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.