kwintet (język polski)
- wymowa:
- podział przy przenoszeniu wyrazu: kwin•tet
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. zespół pięciu muzyków lub śpiewaków
- (1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów lub pięć głosów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kwintet kwintety dopełniacz kwintetu kwintetów celownik kwintetowi kwintetom biernik kwintet kwintety narzędnik kwintetem kwintetami miejscownik kwintecie kwintetach wołacz kwintecie kwintety - przykłady:
- (1.1) Z tym samym kwintetem artystka wystąpiła w Rejkiawiku.
- (1.2) Kompozytor napisał 26 kwartetów i 6 kwintetów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kwintet dęty • kwintet fortepianowy • kwintet smyczkowy • kwintet harfowy
- (1.2) kwintet fortepianowy • kwintet smyczkowy • Kwintet pstrągowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zespół
- (1.2) utwór
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kwintecik mrz
- przym. kwintetowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. quintetto < wł. quinto[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) quintet, quintette; (1.2) quintet
- bułgarski: (1.1) квинтет m; (1.2) квинтет m
- czeski: (1.1) kvinteto n; (1.2) kvintet m
- esperanto: (1.1) kvinteto; (1.2) kvinteto
- francuski: (1.1) quintette m; (1.2) quintette m
- hiszpański: (1.1) quinteto m; (1.2) quinteto m
- kaszubski: (1.1) kvintetas m
- kataloński: (1.1) quintet m; (1.2) quintet m
- macedoński: (1.1) квинтет m; (1.2) квинтет m
- niderlandzki: (1.1) kwintet n; (1.2) kwintet n
- niemiecki: (1.1) Quintett n; (1.2) Quintett n
- norweski (bokmål): (1.1) kvintett m; (1.2) kvintett m
- norweski (nynorsk): (1.1) kvintett m; (1.2) kvintett m
- portugalski: (1.1) quinteto m; (1.2) quinteto m
- rosyjski: (1.1) квинтет m; (1.2) квинтет m
- rumuński: (1.1) cvintet n; (1.2) cvintet n
- szwedzki: (1.1) kvintett w; (1.2) kvintett w
- ukraiński: (1.1) квінтет m; (1.2) квінтет m
- węgierski: (1.1) ötös, kvintett; (1.2) ötös, kvintett
- włoski: (1.1) quintetto m; (1.2) quintetto m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.