kotek (język polski)

kotek (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkɔtɛk], AS: [kotek] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) jęz. zdrobn. od: kot

(1.2) młody lub mały kot

(1.3) pieszcz. zwrot używany w odniesieniu do bliskich

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm zob. kotka

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kotek	kotki
dopełniacz	kotka	kotków
celownik	kotkowi	kotkom
biernik	kotka	kotki
narzędnik	kotkiem	kotkami
miejscownik	kotku	kotkach
wołacz	kotku	kotki

przykłady:

(1.1) Kotek łapczywie pił mleko ze spodka.

(1.3) Kotku, czy odebrałeś dzieci z przedszkola?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kiciuś, kocię, kociątko, kociak, kicia, kociaczek; gw. (Górny Śląsk) kocik, kociczek

(1.2) gw. (Górny Śląsk) kocik, kociczek

(1.3) złotko, kochanie; gw. (Górny Śląsk) kocik, kociczek

antonimy:

(1.1) kocisko, kocur

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. kot

związki frazeologiczne:

wulg. jebać kotka za pomocą młotka • pieprzenie kotka za pomocą młotka • pierdolenie kotka za pomocą młotka^[1]

etymologia:

pol. kot + -ek^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kot

• angielski: (1.1) kitten
• baskijski: (1.1) katutxo; (1.2) katakume
• bułgarski: (1.1) коте n, котенце n
• dolnołużycki: (1.1) kóśe n
• duński: (1.1) killing w
• esperanto: (1.1) katido; (1.2) katido
• fiński: (1.1) kissanpentu
• francuski: (1.1) chaton m
• islandzki: (1.1) kettlingur
• jidysz: (1.1) קעצעלע n (kecele), קאָטינקע ż (kotinke)
• kaszubski: (1.1) kòtk m; (1.2) kòtk m, pùjk m
• kataloński: (1.1) gatet m
• kazachski: (1.1) мәулен
• niemiecki: (1.1) Kätzchen n
• nowogrecki: (1.1) γατάκι n, γατούλα ż
• sycylijski: (1.1) jattareddu
• szwedzki: (1.1) kattunge w
• ukraiński: (1.1) ко́тик m
• wilamowski: (1.1) kacła n
• włoski: (1.1) gattino m, gattuccio m

źródła: