kocur (język polski)
kocur (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔʦ̑ur], AS: [kocur]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) samiec kota
- (1.2) łow. samiec rysia
- (1.3) łow. samiec żbika
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kocur kocury dopełniacz kocura kocurów celownik kocurowi kocurom biernik kocura kocury narzędnik kocurem kocurami miejscownik kocurze kocurach wołacz kocurze kocury - przykłady:
- (1.1) Pod balkonem pięć kocurów zaleca się do mojej kotki!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kot
- antonimy:
- (1.1) kotka
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kocurek m
- przysł. kocio
- związki frazeologiczne:
- (1.1) gryźć się jak kocur ze szczurem[1]
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tomcat, puss
- baskijski: (1.1) katar
- czeski: (1.1) kocour m; (1.2) kocour m
- dolnołużycki: (1.1) kócor m
- duński: (1.1) hankat w
- esperanto: (1.1) virkato
- francuski: (1.1) matou m
- górnołużycki: (1.1) kocor m
- islandzki: (1.1) köttur m
- jidysz: (1.1) קאָטער m (koter)
- litewski: (1.1) katinas m
- niemiecki: (1.1) Kater m
- nowogrecki: (1.1) γάτος m
- rosyjski: (1.1) кот m
- słowacki: (1.1) kocúr m
- wilamowski: (1.1) kōter m, koter m
- źródła:
- ↑ Włodzimierz Wysoczański, Opozycja homo – animal z perspektywy reguł postępowania (na materiale frazemów wybranych języków), „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 84, 85.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.