korweta (język polski)

korweta (1.1)

korweta (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. mar. okręt żaglowy do służby zwiadowczej oraz zadań pomocniczych; zob. też korweta (okręt żaglowy) w Wikipedii

(1.2) mar. średni okręt wojenny o wyporności od 500 do 1000 ton; zob. też korweta w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korweta	korwety
dopełniacz	korwety	korwet
celownik	korwecie	korwetom
biernik	korwetę	korwety
narzędnik	korwetą	korwetami
miejscownik	korwecie	korwetach
wołacz	korweto	korwety

przykłady:

(1.1) W porcie w Genui czekała na nich zakotwiczona korweta.

(1.2) Budowę polskiej korwety powierzono Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) korweta żaglowa

(1.2) korweta rakietowa

synonimy:

(1.2) dozorowiec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) żaglowiec

(1.2) okręt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od franc. corvette^[1][2], a to od śr.niderl. korver, śdn. korf lub łac. corbita (to od łac. corbis)^[3]

por. pot. pol. corvetta od tego samego za pośrednictwem ang. corvette

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) corvette, corvet; (1.2) corvette
• czeski: (1.1) korveta ż; (1.2) korveta ż
• francuski: (1.1) corvette ż; (1.2) corvette ż
• hiszpański: (1.1) corbeta ż; (1.2) corbeta ż
• kaszubski: (1.1) kòrweta ż; (1.2) kòrweta ż
• łaciński: (1.1) corbita ż; (1.2) corbita ż
• niemiecki: (1.1) Korvette ż; (1.2) Korvette ż
• nowogrecki: (1.1) κορβέττα ż; (1.2) κορβέττα ż
• portugalski: (1.1) corveta ż; (1.2) corveta ż
• węgierski: (1.1) korvett; (1.2) korvett
• włoski: (1.1) corvetta ż; (1.2) corvetta ż

źródła: