kontratenor (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃ntraˈtɛ̃nɔr], AS: [kõntratnor], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. najwyższy głos męski wykorzystujący rejestr falsetowy; zob. też kontratenor w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba z takim głosem
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Piotr gra na fortepianie i śpiewa pięknym kontratenorem.
(2.1) Baron podziwiał przebojową arię kontratenora.
składnia:
kolokacje:
(1.1) śpiewać kontratenorem
synonimy:
(1.1) falset, alt
(2.1) falsecista, alcista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kontratenorowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. sopran alt tenor baryton bas
tłumaczenia:
źródła:

kontratenor (język baskijski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. kontratenor[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kontratenor (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) muz. pot. kontratenor (śpiewak)[1]

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(2.1) muz. kontratenor (głos)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kontratenorista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kontratenorista m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.