konserwa (język polski)
konserwa (1.1)
konserwa (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃w̃ˈsɛrva], AS: [kõũ̯serva], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. zapasteryzowana żywność w hermetycznym, trwałym opakowaniu, najczęściej metalowym; zob. też konserwa w Wikipedii
- (1.2) pot. przen. polit. pogard. obraź. osoba lub grupa ludzi o konserwatywnych poglądach
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konserwa konserwy dopełniacz konserwy konserw celownik konserwie konserwom biernik konserwę konserwy narzędnik konserwą konserwami miejscownik konserwie konserwach wołacz konserwo konserwy - przykłady:
- (1.1) Inspekcja Handlowa skontrolowała konserwy w dużych sklepach elbląskich i pasłęckich[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) puszka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konserwatyzm m, konserwatysta m, konserwatystka ż, konserwowanie n, konserwacja ż, zakonserwowanie m, konserwant mrz
- czas. konserwować ndk., zakonserwować dk.
- przym. konserwatywny, konserwowy
- przysł. konserwatywnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tin
- bułgarski: (1.1) консерва ż; (1.2) консерва ż
- duński: (1.1) konserves w
- galicyjski: (1.1) conserva ż; (1.2) conserva ż
- norweski (bokmål): (1.1) konserv m, konserve m
- norweski (nynorsk): (1.1) konserv m, konserve m
- szwedzki: (1.1) konserv w
- węgierski: (1.1) konzerv
- źródła:
- ↑ gog, Dziennik Elbląski, 20/03/2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.