kombu (język polski)
kombu (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) plechy jadalnych wodorostów, najczęściej listownicy japońskiej, używane w kuchniach wielu krajów wschodnioazjatyckich; zob. też kombu w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kombu kombu dopełniacz kombu kombu celownik kombu kombu biernik kombu kombu narzędnik kombu kombu miejscownik kombu kombu wołacz kombu kombu - przykłady:
- (1.1) Tempeh należy (podobnie jak soję) długo gotować z kombu, warzywami i sosem sojowym[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- jap. 昆布 (konbu)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) kombu
- źródła:
- ↑ Stanisława Olko, Makrobiotyka w polskiej kuchni czyli Powrót do dawnego naturalnego sposobu odżywiania, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.