kołczan (język polski)
kołczan (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔwʧ̑ãn], AS: [kou̯čãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) podłużny pojemnik na strzały noszony na pasku u boku lub na plecach; zob. też kołczan w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kołczan kołczany dopełniacz kołczanu / kołczana[1] kołczanów celownik kołczanowi kołczanom biernik kołczan kołczany narzędnik kołczanem kołczanami miejscownik kołczanie kołczanach wołacz kołczanie kołczany - przykłady:
- (1.1) W kołczanie została ostatnia strzała.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) tur.[1]
- uwagi:
- (1.1) por. łubie • sajdak • sahajdak
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) quiver
- białoruski: (1.1) калчан m
- bułgarski: (1.1) колчан m
- esperanto: (1.1) sagujo
- hiszpański: (1.1) aljaba ż, carcaj m
- łaciński: (1.1) corytos m, gorytos m, gorytus m, pharetra ż
- niemiecki: (1.1) Köcher m
- nowogrecki: (1.1) φαρέτρα ż
- rosyjski: (1.1) колчан m
- słowacki: (1.1) tulec m
- szwedzki: (1.1) koger n
- ukraiński: (1.1) сагайдак m
- źródła:
- 1 2
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.