klakier (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba opłacona przez artystę, która za wynagrodzenie wyraża zachwyt nad jego dziełem
- (1.2) pot. osoba, która obłudnie popiera kogoś lub chwali go, licząc na jego poparcie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klakier klakierzy dopełniacz klakiera klakierów celownik klakierowi klakierom biernik klakiera klakierów narzędnik klakierem klakierami miejscownik klakierze klakierach wołacz klakierze klakierzy - przykłady:
- (1.1) Klakierzy nie tylko klaskali po występie swojego aktora, ale też gwizdali po występach jego konkurentów.
- (1.2) Na salę wszedł premier ze swoimi klakierami.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) lizus, wazeliniarz, sługus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klaka
- czas. oklaskiwać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. claquer
- uwagi:
- (1.2) w kulturze: Klakier - imię kota w bajce telewizyjnej „Smerfy”
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) claquer
- bułgarski: (1.1) клакьор m
- francuski: (1.1) claquer m
- hiszpański: (1.1) alabardero m; (1.2) palmero m, pelota m, pelotillero m
- niemiecki: (1.1) Claquer m
- nowogrecki: (1.1) κλακαδόρος m
- rosyjski: (1.1) клакёр ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.